به نام خدای درد مندان

سلام عزیزان و دوستای خوبی که بهترین هستین

امید وارم که غم های زندگی رو کمتر به دل هاتون راه بدین چون  غم و درد و رنج دنیا که تمومی نداره

پس خوش بحال اونایی که با عشق و محبت به دوستانشون درد هارو به دست زمان میدن تا فراموش بشه

یادمون نره که زمان در حال گذشتنه و همه چی رو با خودش میبره بهتره که غم هامونو  توی دلامون نگه نداریم

   و بذاریم که گذر زمان اونا رو از خاطرمون ببره    

        با  رقص برره ای هیچ غمی توی دل نمی مونه 

 در گذر گاه زمان ،

                                        خیمه شبازی دهر ،

                                                    با همه تلخی و شیرینیه خود می گذرد.

                      عشق ها می میرند ،

                                           رنگ ها رنگ دگر می گیرند،

 و فقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ ، دست ناخورده به جا می ماند.

اینم  تقدیم به  عشقم که خیلی با معرفت و مهربونه و من خیلی  دووووووووووووووستش دارم

ببخشید  یه کم تلخ آخه هنوز  شکر  یارانه ای نشد  ما هم نداشتیم توی خونمون دیگه  

در دل آتش فقر دامن خاموشی ، قلبم از همه درد جانسوز که یک عمر کشید ،

قلب من بس که تپید ، قلب من بی که شکست ، نفسم بس که بر اعماق دلم نعره کشید ،

هوس و وسوسه ام بس که به مغزم کوبید ،

درد بیچارگی و ماتم جانسوز سکوت ،  بس که بر خاک سیاهم مالید ،

همچو یک قطره ی اشک ، زندگی از گوشه ی چشمم  غلتید.

با سر آهسته زمین خورد لب بیرنگم ،  وزمین با بی رحمی ، لاشه ی بی جان روحم را بوسید ،

من در آغوش  بهمریخته ای از  وهم  و  جنون ،  که زآن عقل  سرگردان  مغزم  پوسید ،

نفسم ،    آه

نفسم هر چه که بیهوده مرا بود ، بسم بود      جان بیجانم هر چه در بدن بود ، بسم بود

نفس بی کسم ای زنده دلان قطع کنید ،      این غبار جور و ستم را ز دلم پاک کنید ،

به چه کارم آید این چشمه ی خون ؟     که تن زنده ی من کرده چنین آواره ،

قلب سنگم ز کف سینه آرید برون ،

ببریدش به بیابان سکوت ،زیر مشتی لجن و سنگ سیاه خاک کنید

نظری بر سر پوشیده ز خاکم  فکنید ،   بخدا در پس هر دانه از این  خرمن  خاک ،

عالمی  درد و رنج  و سیه روزی و غم خوابیده.

به کف پایم نگرید ، کف پایم که خزیده این همه سال  پشت زمین ،

سند زنده ای است ،   بر درد شرربار و این مکتب جانسوز و دل آزار.

آخر ای زندگی خفته به گور ، تو بگو        تو که آمدی از عالم دور ، تو بگو

اگر درد دلم قسمت نمایند         ،         دلی بی درد در عالم بماند؟